29.I.2008r.
Mętlik

Nic już ne drży, cisza, spokój,
wiart też ucichł, jest po zmroku
a nieogarniętą przestrzeń
rześkie wypełnie powietrze.

Wyjść nie wiedząc dokąd i po co
i iśc tak przez miasto nocą,
czując że świat mnie przerasta
w uszach grają światla miasta.

Czuć przy tym szczęście i wolność
i niepojętą samotność,
chęc rozważań nieodpartą,
nad swą duszą tak rozdartą.

Nie czuć także już obławy
i jej pętli wokół szyji pętli,
lecz poświecic się dla sprawy
by się skończył w głowie mętlik.


Bartek Szeferowicz